‘Tehlike’ ile ‘tehdit’ hısım akraba iki kavram, sanki kardeş çocukları...
Tehlike büyük bir zarara ya da yok olmaya yol açacak bir durumdur.
Ya tehdit?..
Yakın tehlikedir tehdit.
Peki, laik Türkiye Cumhuriyeti’ni tehdit eden en büyük tehlike nedir?..
Türk Silahlı Kuvvetleri diyor ki:
“İrtica!..”
Çağdaş yaşam biçimini benimseyen her insan ve her aile için bu uyarıya kulak vermek kaçınılmaz oldu. Çünkü irtica çağdaş insanı tehdit ediyor; işte İran, işte Cezayir, işte Afganistan...
Ya çağdışı bir karanlığa sürükleneceğiz ya da insan gibi yaşamayı yeğleyeceğiz.
*
Ancak ülkemizde irticadan daha büyük bir tehlike gün geçtikçe büyüyor.
Nedir o?..
“Laik yaşam” diye gözler önüne sergilenen kepazelik azgınlaştı.
Büyük sermaye deyince akla ne gelir?.. Kimine göre büyük sermaye, büyük para babalarıdır; kimine göre TÜSİAD’da toplanan işadamlarıdır; medyanın renkli sayfalarında her gün izledikleri kişilerdir; ‘sosyete’ diye adlandırılan kesimdir; yaşamları dergilerde gazetelerde sergilenen uçuk çevrelerdir; mafioziyle ya da yarı politikacı-yarı işadamı kirli tiplerle büyük sermayeyi ayırmak olanaksız...
Çoğu ünlü işadamı da -belki reklam olsun diye, belki gazetecilerin dürtüsüyle- televizyon ekranlarında politikacıdan daha çok boy gösteriyor.
Peki, sıradan yurttaş bu karmaşa içinde olaya nasıl bakıyor?..
*
Yoksul vatandaş ya da sıradan yurttaş bu uçuk ve renkli dünyaya kimi zaman imrenerek, kimi zaman hayranlıkla, kimi zaman kıskanarak, kimi zaman öfkeyle, kimi zaman tepkiyle bakıyor. Çünkü yoksul vatandaş gün geçtikçe daha çok yoksullaşıyor; sıradan yurttaşın hayatı zorlaşıyor, ağırlaşıyor, katlanılmaz oluyor.
Cumhurbaşkanı Demirel’in dediği gibi ülkenin batısında Hollanda zenginliği, doğusunda Hindistan sefaletini yaşayan kesimler var. Televizyon en yoksul eve girdiğinden, çelişkiler gözler önüne sergileniyor. İş dünyası adına ekrana yansıyan görüntüler, inanılmaz bir tüketimin, akıl almaz bir görgüsüzlüğün, zavallı bir aymazlığın sarhoşluğudur; medya da kendini bu dalgaya kaptırmış gidiyor; toplumsal ve kişisel ahlak ölçülerini paramparça ederek yaşamanın “yükselen değerler”e dönüştüğü bir gerçek...
Fakiri, fıkarayı, dar gelirliyi, ezilenleri savunanlarla da alay ediliyor:
- Üçüncü dünya solcusuna bak!..
- Dinozor!..
*
İrtica tüketim görgüsüzlüğünün memelerine dudaklarını dayamış besleniyor, ekranlardaki çirkin görüntüleri sıradan yurttaşın gözünün içine sokuyor ve diyor ki:
“- Laik yaşam budur!..”
Oysa laik yaşam bu değildir, ama MÜSİAD’ın karşısındaki TÜSİAD derdini anlatabilir mi?..
Her işadamı Vehbi Koç olabilir mi?..
Vehbi Bey yaşamının sadeliğiyle ün yapmıştı; ama sanırım tek kaldı.
Ancak güncel çılgınlığın inanılmaz tüketimi de süremez; irtica tehlikesi bu ortamda büyür; seçim sandığında ağırlığını arttırır; geleceğimize pençesini geçirir.
En büyük tehlike işte budur.
Tehlike büyük bir zarara ya da yok olmaya yol açacak bir durumdur.
Ya tehdit?..
Yakın tehlikedir tehdit.
Peki, laik Türkiye Cumhuriyeti’ni tehdit eden en büyük tehlike nedir?..
Türk Silahlı Kuvvetleri diyor ki:
“İrtica!..”
Çağdaş yaşam biçimini benimseyen her insan ve her aile için bu uyarıya kulak vermek kaçınılmaz oldu. Çünkü irtica çağdaş insanı tehdit ediyor; işte İran, işte Cezayir, işte Afganistan...
Ya çağdışı bir karanlığa sürükleneceğiz ya da insan gibi yaşamayı yeğleyeceğiz.
*
Ancak ülkemizde irticadan daha büyük bir tehlike gün geçtikçe büyüyor.
Nedir o?..
“Laik yaşam” diye gözler önüne sergilenen kepazelik azgınlaştı.
Büyük sermaye deyince akla ne gelir?.. Kimine göre büyük sermaye, büyük para babalarıdır; kimine göre TÜSİAD’da toplanan işadamlarıdır; medyanın renkli sayfalarında her gün izledikleri kişilerdir; ‘sosyete’ diye adlandırılan kesimdir; yaşamları dergilerde gazetelerde sergilenen uçuk çevrelerdir; mafioziyle ya da yarı politikacı-yarı işadamı kirli tiplerle büyük sermayeyi ayırmak olanaksız...
Çoğu ünlü işadamı da -belki reklam olsun diye, belki gazetecilerin dürtüsüyle- televizyon ekranlarında politikacıdan daha çok boy gösteriyor.
Peki, sıradan yurttaş bu karmaşa içinde olaya nasıl bakıyor?..
*
Yoksul vatandaş ya da sıradan yurttaş bu uçuk ve renkli dünyaya kimi zaman imrenerek, kimi zaman hayranlıkla, kimi zaman kıskanarak, kimi zaman öfkeyle, kimi zaman tepkiyle bakıyor. Çünkü yoksul vatandaş gün geçtikçe daha çok yoksullaşıyor; sıradan yurttaşın hayatı zorlaşıyor, ağırlaşıyor, katlanılmaz oluyor.
Cumhurbaşkanı Demirel’in dediği gibi ülkenin batısında Hollanda zenginliği, doğusunda Hindistan sefaletini yaşayan kesimler var. Televizyon en yoksul eve girdiğinden, çelişkiler gözler önüne sergileniyor. İş dünyası adına ekrana yansıyan görüntüler, inanılmaz bir tüketimin, akıl almaz bir görgüsüzlüğün, zavallı bir aymazlığın sarhoşluğudur; medya da kendini bu dalgaya kaptırmış gidiyor; toplumsal ve kişisel ahlak ölçülerini paramparça ederek yaşamanın “yükselen değerler”e dönüştüğü bir gerçek...
Fakiri, fıkarayı, dar gelirliyi, ezilenleri savunanlarla da alay ediliyor:
- Üçüncü dünya solcusuna bak!..
- Dinozor!..
*
İrtica tüketim görgüsüzlüğünün memelerine dudaklarını dayamış besleniyor, ekranlardaki çirkin görüntüleri sıradan yurttaşın gözünün içine sokuyor ve diyor ki:
“- Laik yaşam budur!..”
Oysa laik yaşam bu değildir, ama MÜSİAD’ın karşısındaki TÜSİAD derdini anlatabilir mi?..
Her işadamı Vehbi Koç olabilir mi?..
Vehbi Bey yaşamının sadeliğiyle ün yapmıştı; ama sanırım tek kaldı.
Ancak güncel çılgınlığın inanılmaz tüketimi de süremez; irtica tehlikesi bu ortamda büyür; seçim sandığında ağırlığını arttırır; geleceğimize pençesini geçirir.
En büyük tehlike işte budur.
0 yorum:
Yorum Gönder