Türk mü Dedin?..

İnsanın kendi kendisiyle alay edebilmesi gelişmişlik göstergesidir, bir toplumun yergi oklarını kendisine çevirebilmesi uygarlığını vurgular…
Mizahı olmayan ülkenin çekiver kuyruğunu…

Salt övgüyle yetinmek küt kafalı ve geri zekâlı olmakla birdir…
Türkleri hep övecek miyiz?..
Yergi de gerek..
*
Anadolu mizahında öyle bir yaratıcılık var ki, kutsal Müslümanlık bile halkın yergisinden kurtulamamış…
Yüce Tanrı Alevi-Bektaşi mizahında hicvin diline dolanmış…
Çünkü nükte dilinin ucuna geldi mi Anadolu insanı kendini tutamaz…
Ne pahasına olursa olsun söyleyeceğini söyler…
*
Son günlerde Türk ve Türklük üzerine çeşitlemeler basın-yayın yaşamında çoğaldı…
Allah artırsın…
Türklüğe ve Türklere veryansın etmek bir tür entellik sayılıyor; ama, bu saldırılarda yerginin ya da başka deyişle nükte ve mizahın pırıltısı yerine hamakatın kısırlığı çoğu zaman ağır basıyor…
*
Türklere öteden beri düşmanlık Avrupa’da makbul sayılmış, Haçlı Seferleri’nden başlayan düşmanlık saldırıları çeşitli biçimde dile getirilmiş…
Daha Türkler kendilerine Türk demeden Avrupalı Türklere söylemediğini bırakmamış; bu alanda kitaplık raflarında ciltler dolusu malzeme var…
Bırakın Hıristiyan Avrupalıyı bir yana…
Türkleri Müslüman Osmanlı da aşağılamış…
*
Türk’ün Türklüğünü bilip öğrenip benimsemesi şunun şurasında daha yüzyıl bile olmadı…
Bu işin başlangıcı hangi yıl?..
Diyelim ki 1910…
O yıllarda Türkler birbirlerine soruyorlardı:
- Sen kimsin, nesin?..
- Müslümanım!..
- O senin dinin, sen kimsin?..
- Osmanlıyım…
Kimsenin “ben Türk’üm’ demeye dili varmıyordu; aklı ve bilinci de yetmiyordu…
Şunun şurasında Türklüğümüzü öğreneli daha yüz yıl bile geçmemişken Türklükten bıktık…
Yeni kimlik aramaya başladık…
Ne maymun iştahlı insanlarız canım…
*
Hem ‘’bir milyon Ermeni’yi, otuz bin Kürt’ü kesen’’ bizler soykırım suçlamasıyla hırpalanıp AB kodamanları tarafından sürekli horlanırken kim Türk olmayı ister?..
Türklük entelimizde aşağılık duygusu..
Halkımızda gurur…
Bu ikisi arasında kurulmuş salıncakta kolan vuruyoruz…
Haydi hayırlısı..