Türkiye’yi Şairler Yarattı…

Milas Ören’indeyiz...

Belediye Başkanı Kâzım Turan, Ataol Behramoğlu’nun dediği gibi bir “delilik” etmiş, “Melih Cevdet Anday Şiir Günleri” şenliğini düzenlemiş..

Oktay Akbal’a soruyorum:

“- Namık Kemal ‘vatan şairi’, Tevfik Fikret ‘insanlık, özgürlük şairi’!.. Melih Cevdet ne şairi?..’’

Akbal hiç duraksamadan diyor ki:

“- Şiirin şairi!..”

Anday’ın Oktay’ı kanıtlayacak dört dizesi:

“Yaprağın altında yaprak

Göründü görünecek ucu

Uçan kuş gene uçuyordu

Kendi gibi olmaya çalışarak”

Ne var ki “şiirin şairi’’ yalnız şair değildi; düşünür, romancı, oyun yazarı, köşe yazarı; on parmağında on yetkinlik...

Ören, 17 yıl her yaz birlikte olduğu Melih Cevdet’in heykelini Gökova Körfezi’ne karşı dikti...

Melih Cevdet adına düzenlenen ‘Şiir Günleri’nin ilk ödülünü de küçük İskender’e verdi...

*

Şiir, şair, şairler, şiir sevenler, aydınlar, edebiyatçılar, halk, Ören’de bir aradaydı...

Ancak görünüşe aldanmayın!..

Türkiye’nin bir yüzü bu!..

Ya öteki yüzü?..

Türkiye’nin insanları gün geçtikçe birbirlerinden ayrılıyorlar; düşman kamplara yerleşiyorlar...

Ören’deki şiir günleri ‘Aydınlık Türkiye’nin yüzüydü...

Ya karanlık Türkiye’nin yüzü ne olacak?..

Karanlık yüz, Melih Cevdet’e katlanamıyor...

*

Ören’de Melih Cevdet adına düzenlenen “Şiir Günleri Şenliği”nde bana söz verilince şunları söyledim:

“- Atatürk, Namık Kemal’e ve Tevfik Fikret’e çok şey borçludur..

Namık Kemal vatan yokken vatan diyor..

Tevfik Fikret özgürlük yokken hürriyet diyor..

Başka ülkelerde bu yok..

Fransa, Almanya vb. gibi değiliz..

Biz özgünüz..

Türkiye’yi şairler yarattı.”

Gerçekten Namık Kemal Osmanlı İmparatorluğu varken, vatan üzerine şiir yazıyordu..

Tevfik Fikret Osmanlı’da şeriat hukuku geçerliyken ‘mürit’ten, ‘kul’dan, ‘tebaa’dan değil, ‘insan’dan söz açıyordu..

*

Türkiye’yi şairler yarattı...

Edebiyatçılarımızın varoluşumuzdaki katkıları çok büyüktür...

Mayamızda şiir var...

Denebilir ki:

- Şiir mi?.. Boşver!.. Bugünkü halimize bak!..

Oysa bizim mayamızda şiirin bulunuşu, kuruluşumuzun ve oluşmamızın ortak bilinç ve kültürümüzün şiirle yoğrulması, en büyük güvencemizdir...

Ne diyor Kutsal Kitap:

“Önce kelâm (söz) vardı”...

Ne yazmış Melih Cevdet:

“İşte o zaman akarsu

Geçtiği yerlerden bir daha geçti

İsteyerek ikiledi kendini

Gök bir daha, bulut bir daha”

Cumhuriyeti kurarken geçtiğimiz yerlerden, şiirdeki akarsu gibi, bir daha geçmemiz gerek...