Evlilik Yıldönümü…

Bu yazıyı, yazarın senede bir gün olsun hakkı vardır diyerek ve okurlarımızdan izin isteyerek, evlilik yıldönümümüzde senin için yazmıştım…
Aslında ne çok şeyin yıldönümü bizim evlilik yıldönümlerimiz…

Kuşların saçaklarımızda ekmek kırıntılarını beklemeye başlayışlarının…
Benekli sokak köpeğinin bizim arka bahçeye doğurmaya karar verişinin…
Çevrede ne kadar kedi varsa toplanıp bizim eve gelişlerinin…
Sabahları mutfak tarafından tıkırtılar gelişinin de yıldönümü…
“Bana kahvaltı hazırlanıyor” diye sevinişimin… Sonra burnu püsküllü damat terliğimle yola çıkıp da sabahın köründe, tabaklara özenle hazırlanmış kedi mamalarını mahalleye dağıtışımın…
Evin içindeki saksılarda en az iki çekirgemizin, bahçede ise bir sürü kirpimizin olduğunu öğrenmemin de yıldönümü, evlilik yıldönümlerimiz…
*
Su tasları gelmişti evimize o gün, kalaylı…
Hatırlıyor musun sevinip “Urfa pilavı için mi” diye sormuştum sana, yanıtlamıştın evlilik yıldönümümüz münasebetiyle:
“Hayır, köpeklerimizin su tasları…”
Bir keresinde evlilik yıldönümümüzü her zamankinden farklı olarak (!) Pako, Gorbi ve Rok ile birlikte geçirmeye karar vermiştik…
Sanki dündü…
O sene senin bana hediye olarak köpek kulübesi için iki torba çimento aldığında da… Yine bir evlilik yıldönümümüzdü…
Peki, Gorbi ayakkabımın tekini yediğinde “dişleri çıkıyor” diye ne kadar sevindiğimizi hatırlıyor musun?..
*
Onları peş peşe kaybettiğimiz yıllar, sessiz ve hüzünlü bir evde hazırladığın kırmızı tabaklı, kırmızı peçeteli, kırmızı güllü, kırmızı mumlu sofralarda birbirimizin elini tutup ağlayarak geçirmiştik evlilik yıldönümlerimizi…
Ne çok şeyin yıldönümü şu evlilik yıldönümlerimiz…
Kısacası şefkatin kapı aralığından içeri süzülüşünün…
Güvenin saçaklara dizilişinin…
Evin pervazlarına merhametin sinişinin…
Mutfak tarafından sevgi tıkırtılarının gelişinin…
Sene-i devriyesi evlilik yıldönümlerimiz…
*
Kaç yıl oldu bilmiyorum…
Her yıl için…
İçine yaşamın en değerli duygularını doldurup da… El ele, omuz omuza taşıdığımız her yıl için…
Sağ ol…